روکش های ایمپلنت پیچ رونده یا روکش های اسکروتایپ :
وقتی بیماران از بخش جراحی وارد بخش پروتز می شوند و ما می خواهیم کار قالب گیری را انجام دهیم اولین کاری که باید انجام دهیم این است که دهان ، شرایط دندانی بیمار و آن ناحیه ای که ایمپلنت انجام شده و قرار است به وی پروتز تحویل دهیم را مورد بررسی قرار دهیم تا بینیم فضای اینتر اکلوزال بیمار چگونه است و در نهایت روکشی که می خواهیم به بیمار تحویل دهیم روکش سمان شونده می باشد یا روکش اسکروتیپ ؟
انواع طرح درمان :
همانطور که میدانید دو نوع طرح درمان داریم :
یک روکش سمان شونده که در نهایت روکش با کمک سمان چسبیده و به بیمار تحویل داده می شود .
دو روکش پیچ رونده یا اسکروتیپ که به وسیله ی پیچ در داخل دندان بیمار متصل میشود .
در ابتدا دهان بیمار را بررسی و فضای اینتر اکلوزال را چک میکنیم ،اگر فضایی را که برای اباتمنت در نظر داریم ( فضایی که در واقع قرار است در آن ناحیه به بیمار روکش تحویل دهیم ) ، بالای 4 میلی متر باشد آن فضای ایده آلی می باشد و ما می توانیم روکش سمان شونده را برای بیمار انتخاب کنیم .
اما اگر فضایی که برای ابوتمند در نظر گرفته شده ( ابوتمند همان پایه ای می باشد که روی فیکسچر بسته می شود و روکش روی آن قرار می گیرد ، یعنی روکش در نهایت روی ابوتمند به بیمار تحویل داده می شود ) ، زیر 4 میلی متر باشد باید طرح درمان اسکروتیپ انتخاب شود ، چون اگر از این قضیه صرف نظر کنیم و برای آن فضا هم یک روکش سمان شونده به بیمار تحویل دهیم مطمئن باشید که آن روکش گیر مکانیکی ندارد و ابوتمند توانایی و تحمل نگه داشتن آن روکش را ندارد و شما آن روکش را به بیمار تحویل میدهید ، ولی بیمار مجددا برمی گردد و این قضیه تکرار می شود و نهایتا روکش می افتد ، پس بهتر است از ابتدا یک طرح درمان دقیق و درست را برای بیمار انتخاب کنیم که بعدها منجر به تجدید روکش نشوید .
پس برای فضاهایی که زیر 4 میلی متر می باشد برای ابوتمند حتما طرح درمان پیچ رونده را برای بیمار انتخاب می کنیم و آن روکش را به صورت اسکروتیپ به بیمار تحویل می دهیم . در این طرح درمان به طور کلی ابوتمند و روکش به یکدیگر متصل می باشد و قسمت هگز که در داخل فیکسچر ایمپلنت قرار می گیرد و ابوتمند و نهایتا روکش که دارای سوراخ هایی می باشد که به آن ها اسکروهولز گفته می شود ، اسکروهولز قسمتی می باشد که پیچ ابوتمند از این ناحیه وارد می شود و در داخل دهان بیمار بسته و هگز می شود ، به این روکش پیچ رونده یا اسکروتیپ گفته می شود که در نهایت ما می توانیم به بیمار تحویل بدهیم .
حتی در مرحله امتحان فریم ، اگر در دهان بیمار فضا نداشته باشیم می توانید به لابراتوار گفته و تا از سطح فریم کم شود و پودر پرسلن روی آن قرار دهد .حال روکش به مرحله تحویل به بیمار رسیده و شما روکش را در داخل دهان بیمار می بندید ولی نکته ی مهمی که وجود دارد این است که در روکش های اسکروتیپ بهتر است در همان مرحله که روکش را به بیمار تحویل می دهید در واقع به بیمار رچت را نزنید و به بیمار گفته شود که بیمار یک هفته روکش را در داخل دهان امتحان کند و با آن غذا بخورد تا مشکلی نباشد و بعد از یک هفته دوباره برای بیمار وقت گذاشته و اگر مشکلی بود روکش را در می آورید و می توانید روکش را اصلاح کنید ، ولی اگر مشکلی پیش نیاید می توانید پیچ را با خیال راحت رچت بزنید و سر پیچ را می توانید پوتی بگذارید و با کامپوزیت پر کنید و با خیال راحت به بیمار تحویل دهید .
مزایای طرح درمان پیچ رونده چیست ؟
از مزایای این طرح درمان این است که به هیچ عنوان امکان بلعیده شدن این روکش وجود ندارد ؛ چون همانطور گفته شد پیچ و ابوتمند روکش به فیکسچر پیچ شده اند .
از مزایای دیگر این می باشد که اگر بعد ها بیمار اسکرولوزنینگ پیدا کرد و پیچ شل شد ، شما خیلی راحت می توانید سر آن پیچ را که کامپوزیت می باشد باز کنید ، پیچ را در بیاورید و دوباره سر پیچ را با کامپوزیت بپوشانید . بدون اینکه حتی بخواهید به روکش ضربه بزنید و استرسی وارد کنید این کار را انجام می دهید .
موضوع دیگر این می باشد که هیچ سمان و چسبی به کار برده نمی شود و امکان التهاب لثه برای بیمار وجود ندارد .
پس وقتی بیمار به شما مراجعه می کند و شما از اول قالب گیری را شروع میکنید بهتر است دقت کنید که در نهایت این روکش به صورت اسکروتایپ تحویل داده می شود یا سمان شونده .
اگر فضای مناسبی نبود و زیر 4 میلی متر بود فضای روکش و ابوتمند گفته شده که جمعا 8 میلی متر باشد یا فضایی که برای ابوتمند در نظر گرفته می شود برای طرح درمان سمان شونده 4 میلی متر به بالا و برای طرح درمان اسکروتیپ یا پیچ شونده باید 4 میلی متر به پایین باشد.
جهت آشنایی با انواع کاشت ایمپلنت دندان کلیک نمایید .
