خانم دکتر برزویی در دوره های آموزش پروتز ایمپلنت چنین می‌گوید: ممکن است بیماری به این شکل به ما مراجعه کند که از نظر ما خیلی کار دارد و یک سری اولویت‌بندی کنیم ولی خود بیمار بگوید در اینجا برایم یک ایمپلنت بگذارید که بتوانم با این دندان غذا بخورم و دندان‌های دیگر برایم مهم نیست در صورتی که از نظر ما کلی کار دارد و این کارها باید به ترتیب انجام شود که حتی درمان‌هایش دوام بیشتری داشته باشد ما برایش توضیحاتی می‌دهیم ولی کاری که بیمار می‌خواهد را برایش انجام می‌دهیم. چارت‌های دندانی می‌توانند انواع مختلفی داشته باشند که وقتی معاینات تمام شد روی چارت درمانی علامت‌هایی زده‌ایم که می‌تواند ما را کمک کند تا یک دیتای خوبی از بیمارمان ثبت کنیم. برای ارائه طرح درمان ایمپلنت باید حواسمان باشد که ایمپلنت از دو بخش جراحی و پروتز تشکیل می‌شود در واقع معاینات و طراحی ما باید از پروتز شروع و به جراحی ختم شود. یعنی اول ما با یک دید پروتزی بیمار را نگاه می‌کنیم ببینیم چه پروتزی برایش مناسب است و براساس آن پایه‌های ایمپلنت را طراحی می‌کنیم. اما زمان اجرا از جراحی شروع می‌کنیم به اجرا کردن.
دوره های آموزش پروتز ایمپلنت : پیش‌نیازهای جراحی
جراحی ممکن است یک سری پیش‌نیازهایی داشته باشد به طور مثال پیش‌نیازهای سیستمیک: بیمار شرایط سیستمیک مناسب برای ایمپلنت نداشته باشد که باید آن شرایط را به وجود بیاوریم. یا از لحاظ دهانی جرم زیادی داخل دهانش است، بیماری پریودنتال دارد که حتما باید آن بیماری درمان شود و یک سری بیماری‌های پروتزی که باید انجام شود و نهایتا بعد از اینکه پیش‌نیازها انجام شد به سراغ ایمپلنت می‌رویم. بیماری که قند کنترل نشده دارد باید ابتدا قند آن کنترل شود و سپس ایمپلنت انجام شود. یا داخل دهانش پوسیدگی زیادی دارد که باید اصلاح شود و یا شاید بازسازی استخوان نیاز داشته باشد و بعد جراحی انجام شود.
پیش نیازهای پروتز
در پروتز هم ممکن است پیش‌نیازهایی وجود داشته باشد که باید انجام شود و سپس ایمپلنت انجام شود. مهم‌ترین نیاز پروتز ایجاد فضا است. اگر کمبود فضا داشتیم که در اسلایدهای قبلی دیدین که در چه جاهایی کمبود فضا داریم آن را می‌توانیم با درمان‌های مختلف رفع کنیم. به طور مثال: آن فضایی که می‌خواهیم ایمپلنت انجام دهیم فضای اینتر اکلوزال را با کوتاه کردن استخوان انجام دهیم و بعد فیکسچر را قرار دهد که یک مقدار فضا را با این کار بدست می‌آوریم و یک مقدار را ممکن است با ارتودنسی بدست بیاوریم یعنی دندان‌هایی که سوپرا اراپشن پیدا کردن با نیروهای ارتودنسی به سرجای خود برگردانیم. ممکن است تعدادی دندان را بکشید یا از سطح آن‌ها بزنیم تا آن فضا بدست بیاید. یا اینکه دندانی را زیر crown ببریم. یا پروتز موقت به بیمار بدهیم که چند ماه از آن استفاده کند. استفاده از روکش های اسکرون تایپ است.
دوره های آموزش پروتز ایمپلنت : انواع روکش‌های ایمپلنت
روکش‌های ایمپلنت دو نوع است از لحاظ این که با چه چیزی روی فیکسچر متصل شوند. زمانی که فضا داریم ولی آن فضا کم است مثل دندانی که خیلی کوتاه است اگر بخواهیم روکش کنیم زمان تراش دادن ارتفاع دندان 2 یا 3 میلی‌متر می‌شود زمانی که ارتفاع دندان تراش‌خورده کمتر از 4 میلی‌متر باشد crown که روی آن می‌گذاریم می‌افتد. به این دلیل است که ارتفاع تاج ما کوتاه است هرچقدر هم که اصولی تراش داده باشیم. در ایمپلنت هم همین‌طور است وقتی اینتر اکلوزال ما کم است باید اباتمنت را کوتاه کنیم که این قطعه حکم دندان تراش‌خورده را دارد مجبور می‌شویم آن را هم کوتاه کنیم. چون فضا نداریم وقتی کوتاهش می‌کنیم روتیشن از دست می‌رود و روکش می‌افتد. باید از قبل پیش‌بینی کرده باشیم یا فضا را زیاد کرده باشیم یا از روکشی استفاده کنیم که پیچ شونده است. روکش‌های ایمپلنت یا سمان می‌شوند یا پیچ شونده است همه یکپارچه روی فیکسچر قرار می‌گیرند و از ناحیه‌ی اکلوزال یک پیچ می‌رود و بسته می‌شود به‌جای سمان.
اولویت در انتخاب، سمان شونده است که مزیت‌های بیشتری نسبت به پیچ شونده دارد. ولی درجایی که چاره‌ای نداریم از پیچ شونده استفاده می‌کنیم. در این تصاویر یک روکش پیچ شونده است که روی آن کامپوزیت قرار می‌گیرد که از لحاظ زیبایی هم مشکلی وجود نداشته باشد. که به این شکل اباتمنت با روکش همه باهم یکپارچه هستند و داخل فیکسچر پیچ می‌شود و روی آن‌هم کامپوزیت قرار داده می‌شود. در این تصویر هم یک روکش پیچ شونده و یک بریج که چون در ناحیه‌ی قدامی است در فک پایین پیچ‌ها در ناحیه‌ی لینگوال قرار گرفته‌اند که با کامپوزیت پر می‌شوند و دیده نمی‌شوند. اگر بخواهیم خیلی حرفه‌ای‌تر کار کنیم دو راه برای طراحی پروتز داریم 1- دهان بیمار را نگاه کنیم و یک تجسم نگاهی داشته باشیم که بگوییم در اینجا 2 میلی‌متر فضا می‌خواهیم و … یک نگاه سطحی داشته باشیم. یا می‌توانیم دقیق‌تر کار کنیم یعنی به جراح بگوییم ایمپلنت هارا کجا قرار دهد و با چه زاویه‌ای قرار دهد که من بتوانم روکشی به بیمار بدهم که در واقع خیلی اصولی‌تر باشد. اصول بایو مکانیک می‌گوید که ایمپلنتی مادام العمر است که نیروها هم درست به آن وارد شوند. یعنی نیروها به‌موازات محور طولی ایمپلنت وارد شوند. اگر نیروها در جهات مختلف به ایمپلنت وارد شود عمر ایمپلنت کم می‌شود. بنابراین زمانی می‌توانیم عمر طولانی داشته باشیم که نیروها در محور طولی فیکسچر وارد شوند به همین دلیل می‌توانیم به جراح بگوییم که این کار را انجام دهد. می‌توانیم به صورت نظری بگوییم که با این زاویه و شرایط ایمپلنت را قرار بده یا اینکه یک گایدی به آن بدهیم که جراح توسط آن گاید کاملا در نقطه‌ای که ما می‌خواهیم ایمپلنت را قرار دهد. برای این کار سه نوع وسیله وجود دارد استنت جراحی، گاید جراحی و روش‌های دیجیتال داریم.
این یک نمونه استنت جراحی است در واقع ما از دهان بیمار قالب می‌گیریم، رابطه را ثبت می‌کنیم و به لابراتوار می‌دهیم. لابراتوار کست را مانت می‌کند بر اساس فرم و اکلوژن بیمار روی موم در نواحی بی‌دندانی، دندان مصنوعی می‌چیند دقیقا جایی که بعدا باید روکش قرار بگیرد و بهترین حالت را دارد. یک استنت می‌سازد روی آن نواحی و وسط سطح اکلوزال را سوراخ می‌کند جایی که باید دریل جراح قرار بگیرد و همین‌جا ایمپلنت را بگذارد. در این جا ما فقط می‌توانیم ناحیه را به جراح بگوییم ولی جهت را نمی‌توان داد، جراح باید خود نظری خودش انجام دهد. اما روش دیگری وجود دارد که ما جهت را هم از جراح بخواهیم. در اینجا ما یک استنت جراحی داریم و نواحی که سوراخ شده باشید فیکسچر قرار بگیرد که از لحاظ بایو مکانیکال توزیع نیرو روی فیکسچر به بهترین حالت اتفاق بیفتد. اما گاید می‌توانیم داشته باشیم تفاوت گاید با استنت این است که یک سری سیلندر اینجا قرار دارد که این سیلندرها باعث می‌شوند که جراح دریل قرار داده را نمی‌تواند تکان دهد و جهاتش را تغییر دهد و در آن جهتی که ما از آن خواستیم فیکسچر را می‌گذارد که این روش می‌تواند به روش‌های سنتی انجام شود و می‌تواند به روش دیجیتال انجام شود. با دوره های آموزش پروتز ایمپلنت همراه شما هستیم.
در این جا یک نمونه گاید جراحی داریم که سیلندرها را می‌بینید که جراح گذاشته روی دندان‌های مجاور بیمار که کاملا دریل را هدایت می‌کند به همان جحتی که ما می‌خواهیم بنابراین در اینجا یک پروتز ایده آل می‌توانیم داشته باشیم. این هم یک پروتکل دیجیتال است که مربوط به بیمار خودمان است که مدارکش را فرستادیم شرکت‌های دیجیتال طراحی کردند. که این دندان قرار بود بعد از اینکه دندان کشیده می‌شود بلافاصله ایمپلنت قرار بگیرد. که جای فیکسچر تعیین شده. و مناسب‌ترین نیرویی که قرار است وارد شود به صورت دیجیتال طراحی‌شده و crown بر اساس آن طراحی‌شده، یک گایدی ساخته‌شده با پرینتر سه‌بعدی پرینت گرفته‌شده و جراح به کمک این می‌تواند فیکسچر را در جای مناسب خود قرار دهد.
تهیه شده در گروه کلینیک دندانپزشکی مدرن دوره های آموزش پروتز ایمپلنت – قسمت سوم
