پیامد نفوذ ایمپلنت به حفره سینوس کاشت ایمپلنت در ناحیه فک بالا، معمولا یک چالش در دندانپزشکی است. ارتفاع محدود به استخوان به خاطر بزرگ شدن سینوس و تحلیل لبه ی استخوان مانع از کاشت ایمپلنت می شود . ما شاهد پیامد نفوذ ایمپلنت به حفره سینوس خواهیم بود.به منظور جبران تحلیل استخوان چندین روش درمان مطرح شده است. یکی از کم تهاجم ترین راه کارها کاشت ایمپلنت با طول کوتاه است . که در آن ، زمان جراحی ، هزینه، مراحل جراحی و عوارض کمتر می شود.
درمان جایگزین :
روش درمانی جایگزین دیگر استفاده از استخوان باقیمانده که در بسترهای آناتومیکی است . مانند قسمت جلویی فک، جلوی گونه ( ptergomaxillary ) ، میباشد. همچنین استفاده از ایمپلنت های زایگوماتیک یا ایمپلنت های تریگویید که ادغام شده با ایمپلنت های قسمت های جلویی هستند ، نتیجه ی خوب و نرخ موفقیت بالایی را شامل میشوند .
تقویت سینوس :
تقویت سینوس ابتدا در سال 1980 توسط boyne مطرح شد .تقویت نواحی برشی زمانی که تحلیل کمتر است. امکان کاشت ایمپلنت با پایداری کافی هست انجام می گردد.سینوس فک بالا شکل هرمی دارد که در حفره های کناری بینی قرار دارد. سینوس ها با اپیتلیوم های تنفسی پوشانده شده اند، که وظیفه انتقال ترشحات مایع را بر عهده دارند. پوشش حفره سینوس فک را غشا scheiderian می نامند. سلامت این غشا در عملکرد و فرآیند تقویت سینوس بسیار تاثیرگذاراست . از برخی مشکلات جلوگیری می کند. اگرچه سوراخ شدن غشا از معمول ترین اتفاقاتی است که در 15.7 درصد موارد رخ می دهد. برخی شواهد حکایت از آن دارند که سوراخ شدن این غشا اثرات زیان باری برروی ایمپلنت نخواهد داشت. در واقع زمانی که سوراخ شدن غشا اتفاق افتاد، نیاز به استخوان بزرگی است . پس نرخ موفقیت کاشت ایمپلنت در سینوس های سالم و سوراخ تفاوت آنچنانی ندارد.
اما نفوذ ایمپلنت های کاشته شده به سینوس ها از طریق حفرات غشا schneiderian منجر به عوارض نامطلوبی شده است ؛ اما این پدیده به شکل مناسبی ارزیابی شده است.
هدف این پژوهش ارزیابی نرخ موفقیت ایمپلنت هایی است که به داخل حفرات سینوس ها نفوذ می کنند.
پیامد نفوذ ایمپلنت به حفره سینوس :
آیا نفوذ ایمپلنت به داخل حفره سینوسی هنگام دریل کردن یا قرارگیری ایمپلنت تاثیری بر روی موفقیت کاشت دندان دارد؟
در جواب به این سوال تحقیق جامعی برروی مقالات در این زمینه انجام نشده است . بزرگ شدن سینوس فک و تحلیل استخوان مرزی پس از کشیدن دندان رخ می دهد . که می تواند با قرارگیری ایمپلنت سازش داشته باشد. همچنین کشیده شدن ایمپلنت به داخل حفره سینوسی امری مرسوم است، زمانی که ایمپلنت کمتر از 2 میلی متر به حفره سینوس نفوذ می کند. ماده مخاطی سینوس بلافاصله آن را می پوشاند. در مواردی که ایمپلنت با سینوس برخورد دارد و غشا آن را سوراخ نمی کند . امکان تشکیل استخوان جدید بالای ایمپلنت وجود دارد. اما زمانی که نفوذ ایمپلنت به سینوس بیشتر از 2 میلی متر است. غشا قادر به ترمیم نیست پس خرابی های آن برروی سطح ایمپلنت جمع می شوند که می تواند منجر به سینوزیت گردد.
عوارض بلند مدت :
اما عوارض دراز مدت جمع شدن خرابی های غشا بر روی ایمپلنت و سوراخ شدن غشا تاکنون ارزیابی نشده است. در این پژوهش میزان فرورفتگی های مختلف ایمپلنت در طولانی مدت بررسی گردیده است.نتایج بدین صورت بود که نرخ موفقیت از نفوذهای بالای 4 میلی متر و پایین 4 میلی متر تفاوت آنچنانی ندارد. به ترتیب 98.5 درصد و 99.5 درصد می باشد. نتیجه دوم این پژوهش تحلیل عوارض درمانگاهی و رادیولوژیکی نفوذ ایمپلنت به داخل سینوس است. عوارض درمانگاهی درپژوهش های مختلف بین 5 تا 14.3 درصد تغییر می کند. اصلی ترین عارضه درمانگاهی، خونریزی از بینی بوده است که در واقع جز عوارض خفیف محسوب می شود.
عوارض رادیولوژیکی :
عوارض رادیولوژیکی نیز تقریبا پایین بود و 14.8 گزارش شد. معمول ترین عارضه ضخیم شدن غشا سینوس بود. این نتایج با پژوهش جانگ (jung) و همکارانش برروی سگ مطابقت داشت. او پس از 6 ماه پیگیری فهمید که فرورفتن ایمپلنت به حفره سینوسی باعث آسیب پذیری در آن ناحیه نمی شود، و هیچگونه تاثیر فیزیولوژیکی در آن ناحیه ندارد.
این پژوهش دارای محدودیت هایی است که اولین آن نبود گروه شاخص است چرا که نیاز است نتایج و عوارض قرارگیری ایمپلنت در استخوان خودی را با استخوان پیوند دهنده مقایسه کند.
دومی، نوع پژوهش های بررسی شده است که مربوط به گذشته هستند، سومی، نبود روش ارزیابی مناسب برای مقدار دقیق فرورفتن ایمپلنت به داخل سینوس است و اینکه آیا غشا سوراخ شده است یا نه. پژوهش های آینده می بایست بر روی مطالعه تصادفی روش های پیوندی تمرکز کند و میزان عوارض و رضایت بخشی بیماران را بررسی کند. علاوه بر این امکان قرار دهی ایمپلنت با طول کوتاه به منظور جلوگیری از ورود سینوس نیز جالب به نظر می آید.
این پژوهش نشان داد ورود ایمپلنت به حفره سینوسی بدون ماده پیوند دهنده تاثیری بر روی نرخ موفقیت آن ندارد. نرخ موفقیت آن 95.6 درصد است و ربطی به میزان ورود نیز ندارد. (کمتر از 4 میلی متر یا بالاتر).
ورود ایمپلنت به حفره سینوسی عوارض درمانگاهی و رادیولوژیکی را تحت تاثیر قرار نداد.
هم چنین تحقیقات گسترده ای می بایست در دستور کار قرار گیرد تا روش های مختلف را در مکان و شرایط بررسی کند و نتایج آن ها را مقایسه کند.
