سایز ایده آل ایمپلنت دندان
طرح درمان اولیه برای دندانپزشکی ایمپلنت، بایستی دربرگیرنده‌ی سایز ایده آل ایمپلنت دندان باشد که اساسا بر مبنای ملاحظات بیومکانیک و استتیک صورت می‌گیرد.
در پروتزهای معمول، هنگام جایگزینی دندان، به‌طور طبیعی دندان‌های پایه خلفی با پهنای زیاد جهت بازسازی دندان‌های خلفی به‌کاربرده می‌شد، وقتی دندان‌ها با ایمپلنت‌های دندانی جایگزین می‌شوند، تیم درمانی باید از قبل سایز ایده آل ایمپلنت را بر مبنای روکش با استتیک ایده آل در چهارچوب اصول بیومکانیک انتخاب کند.
سایز ایده آل ایمپلنت دندان
درگذشته سایز یک ایمپلنت اساسا بر مبنای حجم استخوان موجود در بعد ارتفاع، عرض و طول تعیین می‌شد. جراح در قسمت‌های قدامی دهان از ایمپلنت‌های بلندتر و در نواحی خلفی به دلیل محدودیت‌های ناشی از کانال مندیبولارو سینوس ماگزیلا از ایمپلنت‌های کوتاه‌تر استفاده می‌کرد. قطر ایمپلنت نیز هنگام جراحی تعیین می‌شد که با عرض استخوان موجود، ارتباط داشت و در اغلب موقعیت‌ها قطر ایمپلنت (4 میلی‌متر) استفاده می‌گردید. در طی سال‌ها گنجاندن اصول بیومکانیک در طرح درمان‌های ایمپلنت‌های دندانی جهت کاهش رایج‌ترین عوارض درمان که مرتبط با استرس بیومکانیکال بودند، توسط مولف توصیه‌شده است. در ابتدا پروتز بیمار مطابق با انتظارات استتیک و اینکه چند دندان، جایگزین می‌شود، ثابت باشد یا متحرک، طراحی می‌شود تا بزرگی و نوع نیروهای وارد بر روکش، مورد ارزیابی قرار می‌گیرند.
توجه کنید:
تراکم استخوان در نواحی احتمالی جای گذاری ایمپلنت ارزیابی و موقعیت‌های قرارگیری کلیدی ایمپلنت مشخص‌شده و در ادامه، تعداد ایمپلنت‌های اضافی بر اساس عوامل نیروی بیمار و تراکم استخوان در نواحی قرارگیری ایمپلنت، صرف‌نظر از عوامل نیروی بیمار و تراکم استخوان، دارای اهمیت هستند.
از طرف دیگر تعداد کلی ایمپلنت‌ها مستقیما مرتبط با این عوامل نیرو و تراکم استخوان است. برای مثال وقتی بیماری، پارافانکشن دارد یا تراکم استخوان کم است،تعداد بیشتری ایمپلنت بایستی استفاده شود زیرا نیروهای بزرگ‌تری که به پایه‌های ایمپلنتی اعمال می‌شود، سب انتقال استرس‌های بزرگی به سطح تماس ایمپلنت با استخوان می‌شود.درواقع تعداد ایمپلنت‌ها نیز ممکن است وقتی سایز ایده آل ایمپلنت‌ها، جهت بارگذاری بیومکانیکی کافی نیست، فاکتور مهمی باشد. ملاحظه بعدی این توالی طرح درمان ایده آل سایز ایمپلنت است.
یک رویکرد جامع، جهت تعیین سایز کلی ایمپلنت در پروسه کاشت دندان است که با تشخیص مشکلات بالینی آغاز می‌شود، عملکرد ایمپلنت های دندانی، انتقال نیروها به بافت‌های بیولوژیک اطراف است. مدیریت بیومکانیکال نیرو وابسته به دو عامل است، ویژگی نیروی به‌کاررفته و ناحیه سطحی فانکشنال که load را پخش می‌کند.
سایز ایمپلنت مستقیما ناحیه سطحی فانکشنالی را که loadمنتقل‌شده از طریق پروتز را پخش می‌کند، تحت تاثیر قرار می‌دهد، سپس اصول پایه‌ای علمی مرتبط با نیرو سطح تماس با اصول مهندسی ترکیب می‌شوند تا اهداف بالینی موردنظر تامین شود. ملاحظات استتیک نیز در ارتباط با سایز ایمپلنت موردتوجه بوده و بخشی از این ارزیابی را تشکیل می‌دهند.
