ایمپلنت و روش جدید پیوند استخوان با PRF

ایمپلنت و پیوند استخوان با prf

قابلیت احیا کنندگی پلاکت‌ها در دهه 70 میلادی بررسی شد و مشخص شد آن‌ها دارای عوامل رشدی هستند که موجب افزایش تولید کلاژن و تقسیم سلولی، افزایش جریان خون، به کارگیری سلول های سالم در قسمت هایی که زخم بود و القا تفکیک سلولی می شود. از این رو امروزه با پیشرفت تکنولوژی در جراحی های ناحیه دهانی از این پلاکت‌ها استفاده می شود. در ادامه به مزایا و معایب ايمپلنت دندان و پیوند استخوان با prf خواهیم پرداخت.

PRF  چیست ؟

دونوع پلاکت برای کاربردهای مهندسی بافت وجود دارد:

1. پلاسمای غنی از پلاکت (PRP)
2. فیبرین غنی از پلاکت(PRF)

PRF نخستین بار توسط Dohar و همکارانش در جراحی دهانی مورد استفاده قرار گرفت. PRF در واقع فیبرین غنی از پلاکت به دست آمده از بدن خود فرد است و چندین مزیت نسبت به PRP دارد؛ به صورت طبیعی به دست می آید و نیاز به دستکاری شیمیایی ندارد. عصاره پلاکت در واقع یک سوسپانسیون غلیظ از عوامل رشد موجود پلاکت هاست که به عنوان افزدونی‌های زیست فعال جراحی به کار برده می شود؛ این افزودنی‌ها به طور کلی منجر به بهبود زخم می شوند.

prf  به عنوان یک داربست زیست تخریب پذیر عمل می‌کنند که علاقه به رشد میکرو ارگانیسم ها داشته و قادر به هدایت سلول های اپیتلیال به سطح خود می‌باشد. بسیاری از مطالعات نشان داده‌اند PRF یک زیست ماده بهبود دهنده است که قایلیت احیا استخوان و بافت های نرم را دارد، بدون اینکه باعث ایجاد التهاب شود و به شکل تنها یا به صورت ترکیبی در پیوند استخوان مورد استفاده قرار می گیرد. این ماتریس در پژوهش‌های شبیه سازی شده بدن قابلیت بالایی در افزایش اتصال سلول ها نشان داده و موجب تحریک و رشد سلول (استئوبلاست) شده و باعث ترميم استخوان می‌شود.

توجه کنید:

در عمل های جراحی نیز prf به عنوان غشا عمل می‌کند که علاوه بر هدایت فرآیند احیا استخوان از انتقال سلول های معیوب به ناحیه آسیب دیده استخوانی جلوگیری می کند. Prfها سرعت زیست تخریب پذیری بالایی دارند. (حدود یک تا دو هفته) همچنین فضایی را فراهم می‌کند تا سلول‌های پیوند استخوان موجب لخته شدن خون نشوند. زمانی که prf با عامل پیوند استخوان ترکیب می شود باعث بهبود زخم و ترمیم بافت نرم می شود و این ترکیب به عنوان یک اتصال بیولوژیکی عمل می کند که سلول‌های بنیادی را جذب کرده و منجر به انتقال سلول‌های osteoprogenitor به مرکز پیوند و تشکیل رگ‌های جدید می‌شود.

علاوه بر این به عنوان یک ماده چسبنده بیولوژیکی عمل می‌کند تا ذرات را کنار هم نگه دارد و پیوند استخوان را راحت تر کند. در این پژوهش درمان 5 نفر ازافراد گروه اول آزمایش به کمک PRF صورت می‌گیرد که  هدف نشان دادن PRF در احیا ایمپلنت به خصوص در افراد مسن و زمانی که احیا استخوان ضروری است، می باشد.

چگونگی عملکرد prf در پیوند استخوان ایمپلنت

10 بیمار بین سن های 50 تا 60 سال در این آزمایش شرکت می کنند، برای 5 نفر از این افراد روش کاشت ایمپلنت به صورت فلپ لس (بدون برش لثه) انجام می‌شود و 5 نفر دیگر کاشت دندان را به روش برش لثه انجام می‌دهند.  در روش برش لثه پس از انجام بیهوشی موضعی، برش در فک بالایی یا پایینی برای دسترسی به مرز فقط تا پوشش بیرونی استخوان انجام می‌گیرد . ابتدا برش توسط دریل با میله نازک و در ادامه، برش تیز تر و عمیق تر نیز انجام می‌شود. این کار به جهت حفظ ضخامت کافی استخوان برای گونه انجام می‌گیرد.

دیواره استخوان وسطی تا 2.8 میلی متر شکاف داده می‌شوند. برای حفظ یکنواختی دیواره های بیرونی و آماده سازی مکان ایمپلنت، برش با تیغ گرد یا قطر 3.5 میلی متر انجام شده که با این روش از رگ‌های دیواره بیرونی استخوان محافظت می‌شود و هم چنین به پایداری اولیه ایمپلنت کمک می‌کنیم.
دو شیوه برای محیا کردن مکان مناسب ایمپلنت وجود دارد:

روش برش دادن کوچک لثه بدون آسیب دیدن لبه ها

درروش اول همزمان بیشینه پایداری ایمپلنت، انبساط کافی حفره، ارتفاع کافی استخوان در طول زمان و تغذیه دیواره های بیرونی برش داده شده حاصل می شود. انبساط کافی برای قرارگیری مناسب ایمپلنت توسط برش دهنده نرم انجام می‌گیرد و انبساط نهایی توسط خود ایمپلنت صورت می‌گیرد. همزمان با جراحی، پایه ایمپلنت قرار داده می‌شود که ایمپلنت‌های هم سطح استخوان ترجیح داده می‌شوند .از بخیه جذبی برای بستن برش استفاده می‌شود.

برای بستن ابتدایی برش و بهبود مکان بریده شده توسط چاقوی جراحی در وسط برش مخاط فیبرین قرار داده می‌شود. در این روش تمامی کمبود حجم استخوان، توسط مخاط فیبرین پس از استفاده از prf پوشش داده می‌شود که منجر به کاهش زمان بهبود می شود. Prf تنها نیازمند سانتریفیوژ کردن خون است، بدون اضافه کردن هرگونه ماده ضد انعقاد خون. پس مقداری خون در لوله 10 میلی متر شیشه با دور 2700 به مدت 12 دقیقه سانتریفیوژ شد. برای سه مورد دیگر 300 دور به مدت 13 دقیقه انجام گرفت تا یک ماده قوی تر برای پر کردن مکان برش داده شده، تهیه شود.

ریل کردن معمول برای قرارگیری ایمپلنت (فلپ لس)

5 بیمار دیگر برای قرار دادن ایمپلنت کوچکتر بدون تقویت استخوان در ناحیه عمیق تر به روش بدون برش مورد بررسی قرار گرفتند. تصاویر OPG،CT اسکن برای هر بیمار قبل از جراحی تهیه شد تا دید کلی نسبت به استخوان‌های فک و صفحات دو بعدی و فضای سه بعدی آرواره داشته باشیم. پس از جراحی، مراقبت ها تا 30 روز در درمانگاه‌ها و تا 3 الی 6 ماه با تصاویر OPG و اشعه ایکس انجام شد.

نتایج آزمایش

با مقایسه نتایج تمامی ایمپلنت‌ها با استخوان به طور کامل ادغام شدند و پایداری خوبی در زمان جراحی نیز حاصل شد. فرآیند بهبود در کمترین زمان ممکن رخ داد و هیچ گونه پارگی و شکاف یا زخمی دیده نشد. همچنین مشاهده شد که در روش دوم تحلیل ارتفاع استخوان در زمان‌های قبل از جراحی، بلافاصله پس از جراحی، 3 ماه پس از جراحی و 6 ماه پس از جراحی کمتر از روش اول است.
ارتفاع استخوان از پایین ترین مرز فک پایین و از سطح بینی یا سینوس‌های فک بالا تا سوراخ حفره در زمان‌های مختلف اندازه گیری شدند.

مزایای ایمپلنت و پیوند استخوان با prf

1. پی ار اف روش آماده سازی راحتی دارد که توسط سانتریفیوژ یک مرحله انجام می شود و در دسترس همه پزشکان می‌باشد.
2. PRF از نمونه خون خود فرد تهیه می شود.
3. PRF دارای چارچوب طبیعی فیبرین است که دارای عوامل رشد بوده و فعالیت آن را در طولانی مدت حفظ می کنند و به طور موثری پیوند بافت را انجام می دهند.
4. PRF را می‌توان به شکل تنها یا با استفاده از پودر پیوندی استخوان استفاده کرد.
5. استفاده از PRF بسته به اینکه هدف نهایی چیست یک روش اقتصادی و سریع در مقایسه با دیگر روش‌ها می‌باشد.
6. PRF وقتی به عنوان غشا استفاده شود، باعث کاهش رنج و سختی برای بیمار در حین فرآیند بهبود درمان می‌شود.
7. در این روش احتمال پوکی استخوان بسیار کم است و عواقب التهابی و پزشکی نیز کم می‌شود بخصوص در افراد مسن که مشکلات جراحی در آن ها به دلیل آناتومی بدنی سخت تر می‌شود.

معایب ایمپلنت و پیوند استخوان با prf

1. دسترسی به مقدار نهایی آن کم است چرا که از خون خود فرد تهیه می‌شود.
2. میزان موفقیت PRF به شدت به زمان جمع آوری خون و انتقال به سانتریفیوژ بستگی دارد.

نتیجه گیری

بزرگترین مزیت استفاده از PRF جذب کامل آن است، چرا که از زمان دوم جراحی (بستن هیلینگ) جلوگیری می‌کند که این یک فاکتور بسیار موثر در بیماران مسن می‌باشد. علاوه بر این به سادگی با تغییر تنظیمات سانتریفیوژ می‌توان به یک عامل ژن ساز به عنوان پیوند دهنده استخوان یا ماده محرک دست یافت، هم چنین می‌توان به یک ماده پر کننده فضای برش داده استخوان رسید. در حال حاضر به نظر می‌رسد این تکنیک یک روش کم خطر و دارای بیش‌ترین رضایت‌مندی از طرف بیماران است که موجب موفقیت کاشت ایمپلنت در افراد مسن شده است.