لقی ایمپلنت:
در این مقاله قصد داریم به ارزیابی تفاوت های احتمالی بین حرکت و لقی ایمپلنت و دندان طبیعی بپردازیم. که این موضوع ناشی از تفاوت ساختاری این دو می باشد. همچنین در ادامه قصد داریم انواع حرکت و لقی دندان را شرح دهیم.
فاکتورهای مقایسه ایمپلنت دندان و دندان طبیعی
پر واضح است که سیستم حمایت کننده یک دندان طبیعی در مقایسه با یک ایمپلنت در مواجهه با نیروهای بیومکانیکی اعمال شده بر دندان و ناحیه استخوان کریستال بهتر طراحی شده است. عواملی که موجب کاهش خطر اعمال بیش از حد نیروهای اکلوزالی به سیستم دندان طبیعی می شود شامل پریودونتال ممبرین و مجموعه اعصاب و عروق خونی، ماده اکلوزالی (مینا) و نوع استخوان احاطه کننده است.
حرکت دندان در لقی ایمپلنت و دندان طبیعی:
دندان در بعد عمودی، افقی و چرخشی حرکاتی فیزیولوژیک و طبیعی دارد، مقدار لقی ایمپلنت و دندان طبیعی به سطح تماس وشکل ریشه بستگی دارد.
بنابراین تعداد و طول ریشه ها، قطر آن ها، شکل و موقعیت و سلامت لیگامان پریودنتال اساسا روی لقی یک دندان تاثیر گذار است.لقی بالینی عمودی یک دندان سالم صفر است، حرکت واقعی عمودی دندان تقریبا 28 میکرون بوده و برای دندان های قدامی و خلفی یکسان است. حرکت عمودی یک ایمپلنت محکم تحت نیروی 10Ib، از 2 تا 3 میکرون بوده و عمدتا به ویژگی های وسیکوالاستیک استخوان زیرین مربوط است.
موله مان(Muhlemann) دریافت که حرکت افقی دندان را می توان به دو نوع لقی افقی اولیه و حرکت ثانویه تقسیم کرد.
نوع اول (لقی افقی اولیه):
لقی اولیه ایمپلنت با نیروی اندک قابل مشاهده بوده، بلافاصله اتفاق افتاده و نتیجه وجود (PDL(periodontal ligament است.لقی افقی اولیه دندان از حرکت افقی اولیه بیشتر است، یک نیروی بسیار سبک دندان را به‌صورت افقی حرکت می‌دهد.
نوع دوم(حرکت ثانویه):
دومین حرکت دندانی که توسط موله مان (دانشمند) توضیح داده شد بعد از حرکت اولیه اتفاق می‌افتد، زمانی که نیروی بزرگ‌تر به دندان وارد می‌شود.
وقتی نیروی اضافی به دندان اعمال می‌شود، حرکت دومی نیز قابل مشاهده خواهد بود، که مستقیماً به مقدار نیرو بستگی دارد.
لقی ایمپلنت ها:
به عنوان یک روش درمانی قابل اعتماد ، ایمپلنت جایگزین دائمی دندان های از دست رفته به حساب می آید. در واقع کاشت ایمپلنت با نرخ 95 الی 98 درصد موفقیت توانسته به بهترین روش برای جبران بی دندانی به حساب آید.میزان لقی اییمپلنت به نسبت دندان طبیعی کمتر بوده و این بسته به ساختار دندانی بیمار و همچنین نحوه انجام ایمپلنت متفاوت بوده است.استئو اینتگریشن یک واژه بافت شناختی است که تعریف آن عبارت است از اتصال استخوان با سطح یک ایمپلنت تحت بزرگنمایی میکروسکوپ نوری. مانند دندان طبیعی در قسمت تماس ایمپلنت بااستخوان، حرکت لترالی استخوان بسیار بیشتر می باشد، دانشمندان، ایمپلنت‌های استخوانی دارای تثبیت محکم را بررسی کرده و دریافتند ،دامنه‌ای از حرکت 12 تا66 میکرونی در جهت لیبولینگوالی وجود دارد. گاهی یک ایمپلنت در مرحله دوم نمایان کردن به بیمار، وقتی که اباتمنت در محل پیچانده می‌شود، داخل استخوان می‌چرخد. ایمپلنت در اثر اعمال نیروهای برشی ناشی از قرار دادن و پیچاندن اباتمنت و پیچ شکسته ،چرخانده می‌شود که در این حالت سطح تماس استخوان با ایمپلنت ضعیف می گردد .اگر چنین اتفاقی روی داد، باید کاور اسکرو مجددا در محل خود قرار بگیرد و به ایمپلنت اجازه اینتگریشن مجدد داده شود.به همین دلیل در صورتی که شما در بخش ایمپلنت پس از کاشت دندان لقی مشاهده کردید باید سریعا به دندانپزشک متخصص مراجعه کنید.لقی ایمپلنت و دندان طبیعی نشان از وجود مشکلاتی در دندان است که در صورت نادیده گرفته شدن منجر به بروز عوارض جبران ناپذیری می شود.
