حساسیت به فلز ایمپلنت
حساسیت به فلز ایمپلنت در بیشتر موارد رخ می دهد، آلرژی پاسخ ایمنی بدن نسبت به اجسام خارج از بدن می باشد، چه به صورت زنده و چه به صورت غیر زنده. چهارنوع واکنش آلرژیک وجود دارد که باعث شروع پاسخ آنتی بادی به اجسام خارجی می شود، وقتی سیستم ایمنی بدن که در برابر باکتری ها، ویروس ها و بیماری ها از بدن ما محافظت می کند شروع به پاسخ دفاعی نسبت به سلول های خود شخص می کند، به عنوان آلرژی شناخته می شود.
حساسیت می تواند منجر به خارش های خفیف شود و در موارد نادر باعث غیرفعال شدن چند سیستم در بدن به نام آنافیلاکسی شود، حساسیت به هر چیزی ممکن است وجود داشته باشد:از جمله حساسیت به فلزات. طبق گزارشات به دست آمده بیش از 5 درصد مردم در معرض واکنش های آلرژیک نسبت به فلزات می باشند، اخیرا گزارش شده که 17 درصد از زنان و 3 درصد از مردان به نیکل آلرژی دارند، و 1 تا 3 درصد مردم به کبالت و کروم حساسیت دارند.
در میان بیماران درماتیت ( التهاب پوست)، حساسیت به فلز از همه بیشتر است. اثرات اجسام فلزی مثل جواهرات، دکمه های فلزی، مواد ترمیم دندان مثل آمالگام ، تلفن همراه و … می تواند بر این موضوع موثر باشد. طبق مطالعات به دست آمده شیوع آلرژی به کبالت از همه بیشتر است بسیاری از آلرژی ها با قرار دادن فلزات به جای عضو مصنوعی مثل استنت در رگ های خونی، همچنین پروتز در لگن و زانو بروز می دهند.
قرار گیری ایمپلنت دندان
ایمپلنت های دندانی که به منظور جایگزینی دندان از دست رفته کاربرد دارند، از تیتانیوم خالص یا آلیاژهای تیتانیوم تهیه شده اند، یکی از جنبه های مثبت تیتانیوم این است که با استخوان به راحتی ادغام می شود، ایمپلنت های فلزی همچنین می توانند باعث ایجاد واکنش های آلرژیک شوند. طبق مطالعه ای که بر روی 1500 بیمار انجام گرفته است نتیجه گرفته شده که میزان حساسیت به فلز ایمپلنت بسیار کم و حدود 6 دهم درصد است، و میزان واکنش مثبت آلژیک دربیمارانی که ایمپلنت را بدون علت شناخته شده دیگری از دست داده بودند، زیاد بود.
با این حال چون جایگزینی دندان از دست رفته با ایمپلنت یک گزینه انتخابی بلند مدت است، مطالعات نشان می دهد که هر گاه جسم خارجی به بدن وارد شود، باعث واکنش های آلرژیک موضعی در تعداد بسیار کمی از افراد خواهد شد به همین دلیل قبل از انجام درمان ، دندانپزشک باید از آلرژی بیمار به منظور جلوگیری از حساسیت به فلز ایمپلنت با خبر باشد.
