بهبود اتصال ایمپلنت 1 دندان به استخوان فک تحقیقات انجام‌شده توسط دانشمندان در کانادا نشان می‌دهد که اطلاعاتی حاکی از این‌که ایمپلنت‌های دندانی، وجود دارند که میزان سازگاری با استخوان را افزایش داده، خطر شکست ایمپلنت را کاهش می‌دهند. بیماران بیشتر نگران بهبود اتصال ایمپلنت دندان به استخوان فک هستند.
بهبود اتصال ایمپلنت دندان برای بیماران
یکی از متخصصان دندانپزشکی بیان می‌کند که میلیون‌ها ایمپلنت هرساله توسط جراحی برای بیماران قرار داده می‌شوند، که تعدادی از آن‌ها با شکست مواجه می‌شوند، حتی برای افرادی که دارای استخوان سالم و کافی نیز می‌باشند، این اتفاق می‌افتد. یک ایمپلنت دندان زمانی به کار می‌رود که یک‌دندان از بین رفته یا کشیده شده باشد، ایمپلنت مانند پیچی در استخوان فک قرار داده می‌شود و عملکردی مانند ریشه‌ی دندان دارد. به این صورت که روکش (پروتز) دندان بر روی آن قرار می‌گیرد، یعنی ایمپلنت مانند پایه نگهدارنده ای عمل می‌کند که پروتز(روکش) بر روی آن قرارگرفته می‌شود.
یکی از محققان مطالعه‌ای انجام داده است که نشان می‌دهد، تغییر سطح ایمپلنت‌های تیتانیومی باعث بهبود اتصال ایمپلنت به استخوان اطراف آن می‌شود. این‌یک دستاورد می‌باشد که ممکن است برای سایر ایمپلنت‌های فلزی مثل زانو و مفصل ران و سایر ایمپلنت‌هایی که در موارد شکستگی به کار می‌رود استفاده می‌شود. اگر گمان کنیم حدود 3 میلیون نفر در کشور ایمپلنت‌های دندانی دریافت می‌کنند، و نرخ شکست یک حدود تا دو درصد باشد، یک تا دو درصد از 3 میلیون رقم زیادی محسوب می‌شود، هدف این است که بفهمیم چرا ایمپلنت‌ها دچار شکست می‌شوند، و در چه شرایطی ایمپلنت با موفقیت همراه خواهد بود؟ هدف بهبود سطح ایمپلنت برای سازگاری و افزایش سرعت بازسازی استخوان در اطراف ایمپلنت خواهد بود.
تیم تحقیقاتی، یک ایمپلنت شکست‌خورده را که از فک بیمار خارج کرده و هنوز دارای مقداری از استخوان می‌باشد را مورد آزمایش قراردادند، این تیم از اشعه‌های پرتو ایکس اسپیکتومیکروسکوپی نرم و همچنین امکانات مرکز میکروسکوپ الکترونی برای مطالعه استفاده کردند. قبل از انجام ایمپلنت، یک پرتو لیزر برای تغییر ایمپلنت مورد استفاده قرار گرفت تا سطح ایمپلنت را خنثی کند، چیزی شبیه آتش‌فشان کوچکی که بر روی سطح ایجاد می‌شود. بعدازاینکه ایمپلنت از فک بیمار خارج شد، محل اتصال ایمپلنت و استخوان مورد آزمایش قرار گرفت تا نتیجه مشاهده شود. چیزی که مشاهده شد این بود که سطح شیمیایی ایمپلنت دچار تغییر شد، یعنی یک‌لایه اکسید شد روی آن قرار گرفت، اما این لایه مانند زنگ‌زدگی نبود بلکه لایه‌ای مفیدتر که به استخوان جهت بازسازی کمک می‌کند. این مطالعه برای افراد بااستخوان سالم انجام شد، اما باید برای افرادی که دارای استخوان ناسالم هستند مطالعات و بررسی‌های دقیق‌تری انجام شود.
تهیه شده در گروه کلینیک دندانپزشکی مدرن
