با استفاده از تکنولوژی نانو، موج جدیدی از مواد و روش‌ها در دندانپزشکی پدید آمده است. نانو تکنولوژی یا تکنولوژی مولکولی که به‌عنوان مهندسی مولکولی هم شناخته می‌شود مواد دارای ابعاد نانو( 1 تا 100 نانومتر) را در بر می‌گیرد.
استفاده از تکنولوژی نانو در دندانپزشکی
علم دندانپزشکی تکنولوژی نانو به بسیاری از مواد و روش‌های نوین دست‌یافته است. از این جمله می‌توان به ایمپلنت های دندان اشاره کرد. معرفی ایمپلنت‌های مدرن با ظهور پروفسور brane mark آغاز شد. پس از چند دهه تحقیق بهترین طراحی و مواد شناخته شد. مهم‌ترین علت شکست ایمپلنت، میزان استخوان اطراف ایمپلنت می‌باشد. در همین رابطه سطح ایمپلنت و سطح بافت دندان نقش مهمی را ایفا می‌کنند، ورود علم نانوتکنولوژی فرصت‌های جدیدی برای دست‌کاری سطوح ایمپلنت ایجاد کرده است.
ترکیب مواد در پوشش ایمپلنت
میزان تعامل سطح ایمپلنت با بافت خون بستگی به خواص سطحی مواد دارد، این فرایند از یک سری مراحل پیچیده جذب و جابجایی پروتئین نشات می‌گیرد. در اینجا با چالش افزایش سطوح جدید ایمپلنت روبرو هستیم تا موفقیت بالینی را بالا برده و زمان بهبودی بافت را جهت بارگذاری فوری ایمپلنت‌ها کاهش دهیم. نانو کامپوزیت‌های آلومینا زیرکونیا و سرامیک نانو کامپوزیت می‌توانند برای تولید ایمپلنت جدید استفاده شوند. اما این مواد نمی‌توانند خواص منحصربه‌فرد مکانیکی بافت دندانی را در خود جای دهند. به همین دلیل ترکیبی از مواد معدنی و ارگانیک را می‌توان به کاربرد تا با بافت اطراف دندان همخوانی داشته باشند، به همین دلیل ساخت پوشش ایده آل که ترکیبی از تکنیک‌ها و مواد برای ساخت لایه‌های آلی و غیر آلی است با توجه به ضخامت نانومتری آن لازم است. در ادامه به روش‌های ایجاد ویژگی‌های استفاده از تکنولوژی نانو بر روی سطح ایمپلنت می‌پردازیم.
روش های ایجاد ویژگی های نانو بر روی سطح ایمپلنت
روش های فیزیکی
- اسپری کردن پلاسما
- رسوب یون
اسپری پلاسما
آلودگی سطحی، به کمک یون‌های خلا برداشته می‌شوند و پلاسما روی سطح ایمپلنت قرار می‌گیرد، رسوب‌گذاری روی سطح ایمپلنت به‌وسیله انرژی جنبشی اتفاق می‌افتد. اما این روش‌ها معایبی هم دارند، پایداری طولانی‌مدت ایمپلنت‌های دندانی می‌توانند تحت تاثیر تغییرات ترکیب پوشش‌ها و ضخامت غیریکنواخت قرارگیری همچنین پایدار نبودن پوشش در بلندمدت می‌تواند منجر به خطرات سلامتی شود.
روش های شیمیایی
- اکسیداسیون
- درمان با اسید
- درمان قلیایی
- درمان هیدروژن پراکسید
- درمان با ژل
پوشش سرامیک
یک لایه نازک از سرامیک زیست فعال مانند هیدروکسی آپاتیت (HA)، تری کلسیم فسفات (TCP) و مولکول های شیشه زیست فعال می‌تواند بر روی سطح ایمپلنت دندان استفاده شود، آن‌ها می‌توانند به سطح ایمپلنت و بافت اطراف ایمپلنت بپیوندند و باعث رسوب استخوان شوند.
تهیه شده در گروه کلینیک دندانپزشکی مدرن استفاده از تکنولوژی نانو
